سکوت چشمه درختک ، فریاد خاموش در دل زنده‌رود

درختک، نگینی سبز در دل بخش زنده‌رود شهرستان فریدن، روستایی که طبیعتش با دو کوه استوار یتیم‌کوه و درازک در آغوش گرفته شده است . میان این دو دیوار سنگی، زندگی جاری‌ست؛ نه فقط به‌واسطه جغرافیا، بلکه به‌واسطه تاریخ، فرهنگ، و همزیستی اقوامی که سال‌ها در کنار هم، بی‌هیاهو و با مهر، زیسته‌اند. پارس، ترک، لر، و روزگاری ارامنه، همگی در این خاک ریشه دوانده‌اند و درختک را به تصویری زنده از ایرانِ رنگارنگ بدل کرده‌اند.

اما امروز، درختک نگران است. چشمه‌ای که سال‌ها مایه حیات بود، چهار سال متوالی است  دیگر رمق ندارد. از همان  فروردین، آبدهی آن به‌شدت کم است  و با رسیدن به تیرماه، کاملاً خشک می‌شود . این چشمه، نه فقط منبع آب، بلکه قلب تپنده روستا ست و در بهار و تابستان، مقصد گردشگران و طبیعت‌دوستان و در پاییز و زمستان، امید کشاورزان و دامداران است اما حالا با هر تابستان، لب‌های زمین ترک می‌خورد و دل‌های کشاورزان نگران میشود .

خشک شدن چشمه درختک، فقط یک پدیده طبیعی نیست؛ زنگ خطری‌برای آینده روستا ، امنیت غذایی و حفظ جمعیت روستایی است . این اتفاق، ما را به تأمل وا‌می‌دارد: آیا تغییرات اقلیمی، بهره‌برداری بی‌رویه، یا کم‌توجهی به منابع طبیعی، در حال خاموش کردن صدای زندگی‌اند؟ آیا درختک، با تمام پیشینه‌اش، محکوم به فراموشی‌ست؟

درختک، با تمام زیبایی‌اش، امروز نیازمند توجه است. باید برای احیای چشمه، برای حفظ کشاورزی، و برای جلوگیری از مهاجرت بیشتر، تدبیر کرد. این روستا، با پیشینه‌ای غنی و طبیعتی بی‌نظیر، شایسته آن است که دوباره صدای آب در دلش جاری شود. احیای منابع طبیعی درختک، نه فقط یک وظیفه محلی، بلکه مسئولیتی ملی است؛ چرا که هر روستا، قطعه‌ای از پازل هویت ایران است.

بیاییم با هم، صدای درختک را بشنویم؛ پیش از آن‌که سکوتش، به فراموشی بدل شود. پیش از آن‌که آخرین قطره امید، در خاک تشنه‌اش گم شود.