طرفدار حق باشید همیشه سر فرازید

طرفدار حق باشید همیشه سر فرازید

محرم نخستین ماه از ماه‌های دوازده گانه قمری و یکی از ماه‌های حرام است که در دوران جاهلیت و نیز در اسلام، جنگ در آن تحریم شده بود.
عزا در لغت به معنای صبر و شکیبایی کردن بر هر چیزی که انسان از دست می‌دهد و همچنین به معنای خوب صبر کردن، صبر کردن در مصیبت و سوگ و مصیبت است. در عربی، عزّیتُ فلاناً به معنای او را دلداری و تسلی دادم و أحسن اللهُ عزاک به معنای خداوند تو را صبر نیک دهد می‌باشد.
بی‌گفته پیداست که برگزاری عزاداری برای امام حسین (علیه السلام) علاوه بر تسلی‌بخشی به شرکت‌کنندگان در آن مراسم، به طور کاملاً طبیعی باعث می‌شود تا نام و یاد امام حسین (علیه السلام) و حماسه عظیم او همواره زنده و تازه‌نگاه داشته شود. به ویژه اینکه عزاداری برای امام حسین (علیه السلام) در قالب یکی از مردمی‌ترین رسوم اجتماعی در میان مسلمانان برگزار می‌شود و همه در هر سن و هر صنف، زن و مرد، پیر و جوان و کودک، با حضور در این مراسم پیام‌ها و درس‌های حماسه حسینی را با عمق جان درک می‌کنند.
عزاداران امام حسین (علیه السلام) با حضور در مراسم عزاداری آن حضرت، در واقع، خویشتن را مصیبت‌زده و داغ‌دارِ حادثه خونین عاشورا می‌یابند.

زنده نگاه داشتن نهضت عاشورا

عزاداری برای امام حسین (علیه السلام) در مهم‌ترین کارکرد خود، سبب شده است تا یاد، نام و پیام‌های نهضت عاشورا زنده و جاوید بماند، و آموزه‌های آن به همه بشریت انتقال یابد. از این طریق، همه انسان‌ها ـ مسلمان و نامسلمان در طول تاریخ، با آموزه‌هایی همچون: ستم ستیزی، آزادگی، شهادت طلبی، ایثار و حقیقت جویی آشنا شده اند. در این باره، این سخن از یک نویسنده غربی بسیار جالب توجه است: “اگر مورخان ما حقیقت این روز (عاشورا) را می‌دانستند و درک می‌کردند که عاشورا چه روزی است، این عزاداری را مجنونانه نمی‌پنداشتند.
زیرا پیروان حسینی به واسطه عزاداری حسینی می‌دانند که پستی و زیردستی و استعمار و استثمار را نباید قبول کرد؛ زیرا شعار پیشرو و آقای آن‌ها ندادنِ تن به زیربار ظلم و ستم بود.”
معرفی الگوهای راستین و ایجاد پیوند عمیق عاطفی با آنان
عزاداران حسینی، با حضور در مراسم سوگواری امام حسین (علیه السلام) و یاران وفادارش، با شخصیت و عظمت روحی آنان آشنا می‌شوند، و آنان را انسان‌های کاملی می‌یابند که ویژگی‌هایی همچون صبر، وفا، استقامت، و از خود گذشتگی را دارند، و هر یک از آنها الگو و نمونه‌ای برای نیکی هستند. مهم‌تر اینکه عزاداران با سپردگی و مصیبت ایشان همدردی می‌کنند، گریه می‌کنند و بر سر و سینه می‌زنند، و از این راه، با پیوندی عاطفی، شناخت خود را درباره آنان تقویت می‌کنند.
از طرف دیگر، عزاداران با دشمنان امام حسین (علیه السلام)، یعنی یزید و یزیدیان، آشنا می‌شوند و نسبت به آنان عمیقاً نفرت می‌پیدا کنند. به همین دلیل، عزاداری امام حسین (علیه السلام)، در عمل، به تحققِ «تولی» و «تبری» می‌انجامد، و فرصتی می‌شود تا عزاداران به رهبری خود، اعلام کنند: من، با کسانی که با شما در آشتی و صلح باشند، آشتی می‌کنم. و با کسانی که با شما در ستیز و جنگ باشند، در ستیزم و با کسانی که شما را دوست دارند، دوستم و با کسانی که شما را دشمن می‌دارند، دشمنم.

تعلیم معارف دینی

مجالس سوگواری امام حسین (علیه السلام) فرصتی بسیار ارزشمند به ارائه سخنان و موعظه‌های علما و خطیبان، درباره مسائل شرعی، اخلاقی و اعتقادی فراهم می‌کند و به عزاداران حسینی مفاهیم دینی را آشنا می‌کند. به همین دلیل، همانند آنچه که در محرم سال ۶۱ هجری، امام حسین (علیه السلام) برای حفظ و احیای دین قیام کرد، مراسم سوگواری او نیز در طول تاریخ، زمینه‌ای شده است برای حفظ و ترویج دین و معارف آن.
ایجاد معنویّت در جامعه
همان‌طور که قبلاً بیان شد، حضور در مراسم سوگواری امام حسین (علیه السلام) به عزاداران آرامش و شادمانی ویژه‌ای می‌بخشد. در حقیقت، این آرامش ناشی از فضای خاصی است که در جلسات سوگواری حسینی به وجود می‌آید. در این مراسم‌ها، بحث درباره دین، حقیقت و ستم همراه با اشک و دردمندی است و روحانیت زندگی‌های روزمره را تغییر می‌دهد. به این ترتیب، عزاداران احساس پاکی، سبکباری، لطافت و روحانیت می‌کنند که این حالت‌ها می‌توانند نشانه‌ای از تزکیه و پالایش روحی باشند که از طریق حضور در جلسات سوگواری حسینی حاصل می‌شود. البته، لازم است که عزاداران خارج از جلسات عزا نیز به رفتار خود نظارت داشته باشند تا رشد روحانیت آن‌ها پایدار باشد.
در اینجا باید تأکید کرد که مواردی که ذکر شد، تنها برخی از کارکردها و آثار مهم عزاداری امام حسین (علیه السلام) هستند.

اهمیت این موارد برای همگان آشکار است و بدون شک، می‌توان ریشه تردیدها و انکارهایی که درباره برگزاری مراسم عزاداری برای امام حسین (علیه السلام) وجود دارد، را در تضاد با همین آثار و کارکردها یافت.
گریه و سوگواری برای حسین (علیه السلام) در واقع، مفهوم و آموزه‌های او را زنده نگاه داشته و پیام امام حسین (علیه السلام) را به همه انسان‌ها منتقل کرده است. بنابراین، گریه در فرهنگ عاشورا، سلاحی است که همیشه بر دست است و فریاد اعتراض به ستمگران است و پاسدار خون شهیدان است.
شب و روز اول محرم به عنوان اول سال قمری دارای نماز و آداب خاصی است که در کتاب شریف مفاتیح الجنان بیان شده است.
محرم، ماه حزن و اندوه و عزاداری شیعیان در شهادت حضرت امام حسین علیه السلام است.
حوادث و وقایع فراوانی در ماه محرم رخ داده است که در زیر به برخی از آنها اشاره می‌شویم:
غزوه ذات الرقاع، فتح خیبر، ازدواج حضرت زهرا، ورود امیر مؤمنان علی علیه السلام، حادثه خونین کربلا – تاسوعا و عاشورا و شهادت امام حسین علیه السلام و اسارت خاندان امام به کوفه و شام.
عروج حضرت ادریس به آسمان، استجابت دعای حضرت زکریا علیه السلام، عبور حضرت موسی علیه السلام از دریا و غرق شدن فرعونیان در نیل و عذاب اصحاب فیل نیز در ماه محرم رخ داده است.

چرا ماه محرم؟

پیش از اسلام عرب، جنگ در این ماه را حرام می‌دانست و ترک مخاصمه می‌کرد؛ لذا از آن زمان این ماه بدین اسم نامگذاری شد. و روز اول محرم را اول سال قمری قرار دادند. در توضیح این که چرا ماه‌های دیگر که جنگ در آنها حرام است، محرم نامیده نمی‌شود می‌توان گفت: چون ترک جنگ از این ماه شروع می‌شد به آن محرم گفتند.
این ماه در مکتب تشیع یادآور نهضت حضرت سیدالشهدا و حماسه‌ جاودان کربلاست.
این ماه، یادآور دلاورمردی‌های یاران با وفای اباعبدالله الحسین(علیه السلام)، فداکاری‌های زینب کبری(سلام الله علیها)، حضرت سجاد(علیه السلام)، و همه‌ اسرای کاروان امام حسین(علیه السلام)، است. این ماه، یادآور خطبه‌ها و شعارهای آگاهی‌بخش سالار شهیدان، نطق آتشین حضرت زینب(سلام الله علیها) و خطابه‌ غرّای زین العابدین(علیه السلام)، است.
این ماه، یادآور استقامت حبیب بن مظاهر و شهادت عون و جعفر است.
آری این ماه، ماه پیروزی حق بر باطل است.
محرم از منظر ائمه(علیهم السلام)
شیعیان از امام رضا(علیه السلام)، چنین نقل شده است: «وقتی محرم فرا می‌رسید، پدرم خندان دیده نمی‌شد، حزن و اندوه تا پایان دهه‌ اول بر او غالب بود و روز عاشورا، روز حزن و مصیبت و گریه ایشان بود.»
راز شهادت امام حسین (علیه السلام)»
1- بیدار کردن انسانهای غافل .
2- چراغ راهنمای بشر .
3- اراده را در افراد ایجاد کردن و دفاع از اسلام .
4- از بین بردن ظلم و فساد .
5- اسلا م را زنده کردن .
6- آبیاری درخت فضیلت و نیکو کاری .
7- آب حیات بشریت .
«شعار امام حسین (علیه السلام)»
1- یگانگی و یکرنگی میان مسلمین .
2- اهمیت به نماز و نماز اول وقت را به پا داشتن .
3- بر پایی دین انسانها در قلب و رفتار و کردار .
4- اخلاص در عمل ( همه کارها برای رضایت خداوند )
5- احیای امر به معروف و نهی از منکر در بین جامعه .
6- طرفدار حق باشید همیشه سر فرازید .
«ویژگی یاران امام حسین (علیه السلام)»
1- در کارهای خوب معروف و شناخته شده بودند .
2- در ظاهر و باطن افرادی مودب و تمیز بودند .
3- همیشه قرآن را تلاوت می کردند .
4- اهل مطالعه و علم عالمین را دوست داشتند و احترام می گذاشتند .
5- همه کارهایشان را برای خشنودی خدا انجام می دادند .
6- به قول و عهد خود عمل می کردند .
7- در همه کارها اول حرف امام خود را گوش می کردند .
8- شجاعت در برابر کارهای زشت و ناپسند